ความเป็นมา
เรือในทะเลของไทยขนาดใหญ่ในสมัยโบราณ ในยามสงครามก็ใช้ในการรบ ยามปกติก็ใช้ในการค้า โดยแบ่งลักษณะเรือออกเป็น 2 ประเภท อย่างกว้าง ๆ คือ
- เรือแบบตะวันออก ได้แก่ เรือสำเภา หรือเรือแบบจีน
- เรือแบบตะวันตก ได้แก่ เรือกำปั่นแบบฝรั่ง คำว่า “กำปั่น” ซึ่งหมายถึง เรือเดินทะเลแบบฝรั่ง
- เรือชนิดบริก (Brig) เป็นเรือ 2 เสา ทั้งสองเสาใช้ใบตามขวาง และมีใบใหญ่ที่กาฟ์ฟ
- เรือชนิดบาร์ก (Bargue) เป็นเรือ 3 เสาหน้าและเสาใหญ่ใช้ใบตามขวาง เสาหลังใช้ใบตามยาว
- เรือชนิดสกูเนอร์ (Schooner) เป็นเรือ 2 เสา แบ่งออกเป็น 2 แบบ คือ เรือบรรทุกสินค้า และแบบเรือยอชท์ สำหรับท่องเที่ยว
ในสมัยรัชกาลที่ 3 การค้าทางทะเลมีน้อยกว่าในสมัยรัชกาลที่ 2 โปรดให้สร้างเรือกำปั่นของไทยสำหรับการค้าทางทะเล และมีเรือรบจำพวกเรือเดินทะเล เพราะในขณะนั้นมีศึกสงครามรบกับญวน จำเป็นต้องมีเรือรบไว้ใช้ในราชการมากขึ้น เรือรบไทยได้เริ่มเปลี่ยนสภาพเป็นเรือกำปั่นแบบฝรั่ง โดยเรือราชฤทธิ์สร้างเมื่อ พ.ศ. 2379 มีชื่อเป็นภาษาอังกฤษ ว่า SIR WALTER SCOTT เป็นเรือแบบเดียวกันกับเรือพุทธอำนาจ คือเป็นเรือชนิดบาร์ก (Barge) ขนาด 200 ตัน มีอาวุธปืนใหญ่ 10 กระบอก เมื่อ พ.ศ. 2384 ไปราชการทัพรบกับญวน
แหล่งอ้างอิง
- http://www.kingrama3.or.th
- กรมยุทธการทหารเรือ, ประวัติเรือรบไทย. โรงพิมพ์กรมสารบรรณทหารเรือ, 2520
- https://www.facebook.com/RoyalThaiNavyFanpage/